Op 20 mei kwamen de deelnemers aan de clinic voor het laatst bij elkaar. Een deelneemster heeft haar bevindingen aan ons toevertrouwd.
Elk jaar aan het einde van de winter, ben ik weer een “beginnende hardloper”. In februari vind ik de loopschoenen terug en doe een paar verwoede pogingen. Daarna krijg ik blessures en vind ik mezelf steeds zieliger als ik in mijn eentje voortsjoks door het bos.
Dit jaar las ik in de Elna over de clinic die door Lopersgroep ’90 wordt georganiseerd. In tien weken trainen met als doel: 30 minuten kunnen hardlopen. Ik heb me opgegeven, omdat het mij fijn leek om wekelijks in een groep te trainen. Bovendien vinden de trainingen onder professionele begeleiding plaats. De trainers zijn goed opgeleid en helpen je een goede techniek te ontwikkelen. Naast de gezamenlijke training moest je twee trainingen per week zelf doen, vaak werd dit er maar eentje, vanwege andere bezigheden.
Ik had van tevoren gehoopt dat ik door deze clinic wat verder zou komen dan de gebruikelijke drie tot vier weken proberen. Ik raakte echter steeds enthousiaster. Het schema is zo opgebouwd dat je snel vooruitgang boekt.
In het begin is twee
minuten hardlopen nog echt een zware uitdaging. Hoe verder de weken vorderden, hoe makkelijker het leek te gaan. Om blessures te voorkomen gaf Centrum in Beweging ons een uitgebreide voorlichting. Ook de trainers hadden goede tips tegen beginnende pijntjes en blessures. De sfeer was goed, iedereen liep zijn eigen tempo en dat was oké. Na tien weken was de laatste training: 30 minuten hardlopen. Het was best pittig, maar iedereen kwam toch rond de vijf kilometer uit. De clinic biedt voldoende basis om regulier te trainen bij de Lopersgroep, een groot aantal deelnemers gaat dat doen. We hebben het met zijn allen afgesloten met een drankje en een prachtig certificaat. Op het certificaat staat: “Het maakt niet uit hoe langzaam je loopt, je bent nog steeds sneller dan iedereen op de bank.” En zo is het precies! Het was een sportieve en enthousiasmerende clinic!